Het einde van super 2013.

Het is alweer bijna 2014. Het valt mij ieder jaar nog steeds op hoe snel zo’n jaar eigenlijk voorbij gaat. Sommige jaren zijn we daar misschien blij maar andere jaren zouden oneindig lang mogen duren. Voor mij was 2013 een speciaal jaar. Het begon in januari toen ik 21 werd en dus officieel volwassen. Nou ja voor de wet dan hé. ;-) In januari had ik ook een leuk reisje gepland staan. Een weekje naar Kelly toe in Manchester. Het was een gezellig week en ook de eerste keer dat ik alleen vloog.
Tevens kreeg ik januari te horen dat er te veel aanmeldingen voor Helsinki waren en dat ik het niet was geworden. Na ingeschreven te hebben voor Konstanz ging dat gelukkig wel door maar daarover volgt later nog veel meer!
In februari werd mijn zusje 19. Ook werd een van mijn beste vriendinnen Kelly 21. Dit hebben we dan ook gevierd net als carnaval trouwens!
In Maart werd mijn oma 90. Ik hoop dat ik die mijlpaal later ook mag halen! April was natuurlijk de maand waarin wij voor het eerst sinds jaren weer een Koning kregen. In Mei is er voor zover ik mij kan herinneren niet veel bijzonders gebeurd. Juni daarentegen was een heel ander verhaal. Voor de 4de en laatste keer moest ik examen doen voor organisatietheorie. Als ik dat examen zou halen had ik mijn propedeuse en ging ik naar Konstanz. Zou niet dan zou ik weer van opleiding moeten veranderen. Zoals iedereen wel kan begrijpen was mijn vreugde dan ook heel groot toen ik het wel gehaald bleek te hebben! In Juni waren ook mijn ouders 30 jaar getrouwd! Nog zo’n prachtig jubileum! Ook werd Sietske 21. Juli begon voor mij met een onwijs gezellig trip naar Berlijn met 5 medestudenten. Het waren een aantal geweldige dagen waarin we super veel gezien hebben. En ik die vaak een hekel heeft aan grote steden vond Berlijn geweldig. Ik zou het zeker geen straf vinden om daar een tijdje te moeten wonen. In Juli werd mijn vader 61 en mijn moeder 58. Ook wist ik toen zeker dat ik alle vakken van zowel mijn eerste als tweede jaar gehaald had. Tevens was er in Juli ook de diploma uitreiking van mijn zusje. Ze heeft nu in ieder geval een afgeronde opleiding tot onderwijsassistent op zak! Voor mij kwam er in Juli ook een eind aan twee tijdperken. Na 7,5 jaar Jongerenraad en 5 jaar WMO-raad ben ik met beide gestopt. Het is toch wel een tijd die je achter je laat. Maar de kennis en ervaring die ik er heb opgedaan die blijft mij altijd bij. Ook ben ik gestopt met waterpolo. Alhoewel ik nog steeds met de sport bezig blijf als scheidsrechter zal ik zelf niet meer spelen. Tevens werd ik weer een klasse gepromoveerd als scheidsrechter. Augustus was voor mij een beetje een rare maand. Mijn zusje ging eerst een week naar Londen met een vriendin en daarna vlogen ze door naar Oostenrijk (eigenlijk Slovenië maar ja). Daphne voor de vakantie met mijn ouders en Iris terug naar huis. Twee weken was ik alleen thuis. Wel even wennen maar ook lekker rustig hoor! Om de andere avond ben ik gezellig aan de overkant bij de overburen wezen eten. In die twee weken heb ik gewerkt en wat verfwerkzaamheden thuis gedaan. Maar september kwam steeds dichterbij. Langzaamaan moest ik dan ook mijn spullen in gaan pakken en afscheid nemen van iedereen. In september was het dan echt zo ver. Maandag 2 september kwam ik hier aan en toen mijn ouders de volgende dag weggingen was het wel even zwaar. Mijn echte dieptepunt kwam echter de zondag daarna. Aangezien er medestudenten op bezoek kwamen moest ik de verhuisdoos met spullen uitpakken. Dat maakte het ineens zo echt. En het was nog 4 maanden voor ik weer naar huis zou gaan. Althans dat dacht ik toen. Na een maand Duitse les gehad te hebben met een geweldige gezellige groep mensen hadden we in oktober 3 weken vrij. Met meinfernbus ben ik naar Dusseldorf gegaan. Een rit van zo’n 8 uur voor 23 euro en daar ben ik opgehaald door mijn ouders. En na 2,5 gezellige weken in Nederland moest ik toch echt weer terug.
Op 21 oktober begonnen mijn lessen en ik vind mijn vakken nog steeds erg leuk. In november gingen de lessen door en waren er de eerste presentaties. Eva werd 21 en helaas kon ik daar niet bij zijn. Ook kwamen Kelly en Sietske op bezoek. We hebben een onwijs gezellig 2,5 dag gehad! En dat alles brengt ons bij vandaag. Sinds een aantal dagen tel ik af tot zaterdag 21 december. De dag dat ik naar huis toe vlieg. Ik kan niet wachten om iedereen weer te zien. Maar het drukt mij ook met de neus op de feiten. Als ik straks 5 januari weer terug ben hier is het nog maar 6 weken voordat deze geweldige ervaring ten einde komt. Begrijp mij niet verkeerd ik kan niet wachten om straks weer thuis te zijn maar ik zal het hier ook wel gaan missen. Konstanz is een prachtige stad met een prachtige historie. Een van de dingen die ik misschien wel het meest ga missen is het prachtige uitzicht. Als je daar dan staat en uitkijkt over de bodensee. Je ziet de Zwitserse Bergen liggen met daarop sneeuw en dat terwijl het zonnetje in je gezicht schijnt. Ja daar zou ik echt uren naar kunnen kijken. Ook zal ik de universiteit hier wel gaan missen. Niet dat het nou zo’n mooi gebouw is hoor. Maar gewoon het gemak dat alle gebouwen aan elkaar verbonden zijn. En bovenal de rust waarmee veel dingen hier gebeuren. Niet dat gehaaste zoals in Nederland vaak het geval is.
Waar deze ervaring in het begin zo lang leek te duren en ik mij afvroeg of ik dat ooit ging volhouden komt nu het einde in zicht en besef ik dat ik dat eigenlijk wel jammer vind. Zoals ik al aangaf is het nogal dubbelop.
In 2014 staat er ook weer het nodige te gebeuren. Ik ga weer terug naar huis wetende dat ik een geweldige ervaring rijker ben die niemand mij ooit af kan nemen. En hopelijk spreek ik ook beter Duits. Daarnaast zal ik ook voor de nodige uitdagingen komen te staan. Om te beginnen met mijn Bachelorscriptie en in het algemeen het behalen van mijn Bachelor. Ook ga ik het fluiten weer op pakken. Daar heb ik wel erg veel zin in moet ik toegeven. Maar 2014 begint natuurlijk al vrij snel met mijn verjaardag. Ik word alweer 22. Belachelijk hoe hard het gaat. Het ene moment ga je van de basisschool en het volgende moment heb je je VWO- Diploma. En dan zit je ineens in het 3de jaar van je studie en zit je in het buitenland. Volgens mij moet het voor mijn ouder nog veel raarder zijn dan mij. Die kleine baby kan ineens op eigen benen staan. Ik denk dat dat iets is wat iemand die geen kinderen heeft zich niet voor kan stellen. Ik ga het ook niet eens proberen.
Ik ben ervan overtuigd dat er in 2014 nog meer staat te gebeuren. Het zal ongetwijfeld weer een jaar zijn met zowel hoogte als dieptepunten. En natuurlijk hoop ik dat er veel meer hoogtepunten dan dieptepunten zijn maar dat is iets wat ik moet afwachten net als iedereen. In 2014 heb ik ook mijn eigen jubileum. In 2014 is het 10 jaar geleden dat ik begon op het VWO. En dus ook 10 jaar geleden dat mijn vriendschap begon met Kelly, Sietske en Eva. En wat hebben wij in die 10 jaar veel meegemaakt. Leuke en ook de minder leuke dingen. Ik wil jullie dan ook bedanken dat ik altijd op jullie kan rekenen.
En ja verder in 2014 moet ik afwachten, net als iedereen. Als ik zo terug kijk wordt het voor 2014 toch wel lastig om bepaalde hoogtepunten van 2013 te overtreffen. Maar het proberen ga ik zeker doen. Dan rest mij eigenlijk nog maar 1 ding om te zeggen tegen iedereen. Fijne kerstdagen en een gelukkig nieuw jaar! Of zoals ze hier zeggen Frohe Weihnachten und ein glückliches neues Jahr !
Tot in 2014!