Oost west thuis best?

Ik kan mij best indenken dat de meeste van jullie zich zullen afvragen wat dat vraagteken daar doet. Dat antwoord krijgen jullie verderop. Sorry! Nadat mijn vorige blog ging over hoe 2013 voor mij was wil ik jullie nu bijpraten over mijn vakantie en wat zaken die mij bezig houden.
Vrijdag 21 december vloog ik vanaf Zürich terug naar Amsterdam. Samen met Mari, een meisje uit Noorwegen ben ik naar het vliegveld gegaan met de trein. Nadat we daar een tijdje hadden doorgebracht was het dan eindelijk tijd om te vliegen. Zonder ook maar 1 keer mijn paspoort te hebben laten zien, zelfs niet bij de controles vooraf en ook niet bij inchecken, zat ik daar dan in het vliegtuig. Na een vlucht van minder dan een uur was ik weer op Nederlandse bodem. Alleen hadden ze besloten om ons lekker ver weg te laten landen. Daardoor hebben we nog zo’n 15 minuten moeten taxiën naar de gate. Daarna mijn koffer gehaald en toen stonden buiten mijn ouders, zusje en mijn overbuurmeisje Nina. Zij was meegegaan mij ophalen. Dit vond zij erg leuk en het was ook nog eens op haar verjaardag. In de auto meteen mijn oma even gebeld om te laten weten dat ik weer veilig bij de andere in de auto zat. Het eerste wat ik thuis gedaan heb is een broodje kroket gegeten. Damn ik wist niet dat ik dat zo erg kon missen! Die avond heerlijk geslapen in mijn eigen bedje. EN als jullie dachten dat ik twee weken rustig vakantie kon houden nou dan hebben jullie het mis. Wat had ik veel op de planning staan. Zondag begon meteen met het maken van foto’s. Ik hoor jullie al denken waarvoor was dat dan. De foto’s waren voor de WeWa(weerbaar waddinxveen). Bij de komende gemeenteraadsverkiezing sta ik op plek 3 namens deze partij. Na het maken van de foto’s ging ik door naar Nina want die vierde haar verjaardag. Daar heb ik een groot deel van de zondag doorgebracht. Op maandag was het bijtijds op want ik moest naar de dokter toe. Sinds augustus heb ik een bultje op mijn hand een ganglion. De eerste paar maanden had ik er geen last van maar nu wel en ik verlies kracht in mijn rechterhand. De huisarts kwam al snel tot de conclusie dat een kleine operatie onder plaatselijke verdoving de beste optie is. In overleg hebben we wel besloten dit pas te doen als ik straks weer thuis ben. Dus nu nog eventjes pijn houden maar straks is dat hopelijk voorbij. Daarna had ik in de middag een afspraak bij de kapper. Ja, ook dat is soms nodig. In de avond heb ik weer even ouderwets bijgekletst met Kelly, Sietske en Eva. Op dinsdag was het wederom vroeg op want ik ging met Daphne, Nina, Lotte en Lieke naar de bioscoop om naar Frozen te gaan. Dat was wel gezellig hoor! Daarna kwamen natuurlijk de kerstdagen. Eerste kerstdag zijn we naar mijn oma toe gegaan en daar lekker gaan wokken! Tweede kerstdag hebben we gewoon thuis gevierd. En dan vrijdag de 27ste! De familie van der Horst kwam even op bezoek. Zij hebben jarenlang het pension gehad in oostenrijk waar wij altijd naar toe gingen. Iris en Yoeri bleven ook de rest van de dag. En in de avond ben ik dan ook met hun, daphne en mamma naar Soldaat van Oranje de musical gegaan. Voor mij was het alweer de derde keer maar het blijft een geweldige musical! Iedereen die overweegt te gaan kan ik het zeker aanraden en iedereen die het niet overweegt ook. Het is het geld meer dan zeker waard!
Ook ben ik nog met Daphne, Lotte en Lieke naar monkey town geweest. Dit is een klimparadijs. Ik kwam tot de conclusie dat ik daar toch wel wat te oud voor ben hoor! Ik was leuk aan het meeklimmen maar daarna ook echt kapot! De tweede week was het ietsje rustiger. Maar niet heel veel. Oud en nieuw heb ik thuis gevierd. Sietske kwam het bij ons vieren en dat was erg gezellig! Daphne Sietske en ik hebben ook nog wat vuurwerk afgestoken. Kortom gezellig!
Op nieuwjaarsdag zijn we in de avond nog even naar de familie in Woerden geweest. Ook dat was weer gezellig en zeker leuk om iedereen weer even te zien. De dag daarna zijn we weer naar mijn oma gegaan om haar een gelukkig Nieuwjaar te wensen.
En toen braken de laatste dagen alweer aan. Zondag 5 januari vloog ik al vroeg terug naar Zürich en vandaar dan met de trein weer naar Konstanz. Op maandag had ik nog geen les i.v.m drie koningen maar dinsdag begon alles weer. En nu zijn we een week verder.
Ik ben jullie nog de uitleg over de titel verschuldigd. Toen ik hier begon was er maar een ding dat ik wilde en dat was snel naar huis. Dat is een gevoel dat er al die maanden wel geweest is. Er zijn heel veel momenten dat je je machteloos voelt van een afstand. Als je van een afstand meemaakt hoe andere mensen de mensen om wie je geeft pijn kunnen doen dan voel je je machteloos. Maar zoals een goede vriendin mij duidelijk maakte zou ik vanaf thuis ook niet heel veel meer kunnen doen. Gelukkig veranderen situaties enigszins. Maar het is wel weer een besef dat de wereld thuis gewoon door draait en ook zonder mij. En dat is op sommige momenten best lastig. Ook mis ik het feit dat als er iets is ik dat niet even zomaar met iemand kan bespreken. Daarvoor ben je toch afhankelijk van skype en het internet dat soms vervelend kan doen. Tuurlijk ken ik hier ook wel mensen maar die staan niet zo dicht bij mij dat ik alles met ze deel. Dat is wel anders met mijn familie en vrienden thuis. Nou ja ik dwaal geloof ik een beetje af. Waar ik eigenlijk naar toe wilde is dat ondanks dat ik zo ver weg ben van alles en iedereen Konstanz langzaam maar zeker toch ook een beetje als thuis is gaan voelen. Ik weet blindelings mijn weg naar de stad en in de stad en ook op de universiteit weet ik inmiddels wel waar ik zijn moet. En hoe dichter ik bij het eind kom hoe meer ik ga beseffen dat ik deze stad best ga missen. Het gemak van winkels die tot 22.00 uur open zijn of de prachtige gebouwen in de stad. Maar het meest misschien nog wel het uitzicht vanaf de Europa brug. Als het helder weer is met een klein zonnetje heb je vanaf daar een prachtig uitzicht over de Bodensee. Je ziet zelfs de bergen eromheen. Ik kan daar enorm van genieten. Ja ik weet nu al dat deze stad altijd een speciaal plekje in mijn hart zal hebben. Ook weet ik zeker dat ik er later nog eens terug kom.
Inmiddels is het nog maar 5 weken dat ik van deze stad mag genieten en wat heb ik nog veel deadlines! Maar ik weet zeker dat dat goed gaat komen! En ondanks dat ik deze stad ga missen kijk ik er ook enorm naar uit om thuis mijn normale leventje weer op te pakken. Nou ja normaal, het is natuurlijk niet meer hetzelfde als voordat ik vertrok maar toch. Ik heb hier zoveel geleerd en dan heb ik het niet alleen over de lessen die ik volg maar ook over andere dingen. Als je zolang op jezelf bent aangewezen leer je snel dat je meer kunt dan je zelf denkt. Ook heb ik meer over mijzelf geleerd en ben ik er zekerder van geworden wat ik na mijn Bachelor wil gaan doen. Kortom als je zo een kans krijgt als die ik gehad heb pak die dan met beide handen aan! Er zullen echt wel moeilijke momenten zijn geloof mij maar. Maar dit is een ervaring die niemand je later meer kan afpakken en de ervaring is die moeilijke momenten meer dan waard! Dingen worden hier in een ander licht gezet. Een discussie die in Nederland heel groot is wordt hier als lacherig afgedaan (zwarte piet bv). Doordat je lessen volgt met mensen uit verschillende landen zie je dat ieder land een ander blikveld met zich meebrengt. Waar wij ook gaan wij zullen altijd alles vergelijken met Nederland. EN als ik dan de Spanjaarden, Italianen, Turken en mensen uit oostblok landen hoor over hun land en hun kijk naar de overheid dan doet dat je beseffen dat wij het in Nederland echt lang zo slecht niet hebben als wij vaak denken. Kortom een hele mind change is soms het gevolg. Met gemengde gevoelens ga ik nu stoppen. Die deadlines zorgen ervoor dat ik weer aan de slag moet. Ik kijk uit naar het moment dat over 5 weken mijn ouder mij weer op komen halen en mee terug naar huis nemen. Maar tegelijkertijd besef ik ook dondersgoed dat er behoorlijk wat zaken zijn die ik nog maar 5 weken mee maak. Ja zoals ik al zei zal deze stad en deze ervaring altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben.

Tot over 5 weken!

P.s. Sorry als er spelfouten in staan ik wil soms nogal te snel typen als ik enthousiast ben!.