Time flies

Wat is er inmiddels weer veel gebeurd na mijn laatste blog. Zo had ik mij voorgenomen om vorig weekend alweer een blog te schrijven maar door wat zaken kwam dat er niet van.
Alles begint hier langzaam op zijn einde te lopen en dat is best wel vreemd. Aangezien hier alles op zijn einde begint te lopen begint daardoor ook het regelen van een aantal zaken. Contact met leiden opnemen bijvoorbeeld omdat ze daar maandag weer beginnen. De papieren invullen voor hier en de afspraken maken met de huismeester voor een eerste check van mijn kamer en voor het uitchecken.
JA toen ze zeiden in Leiden dat dit meer geregel was dan een vakantie hadden ze echt wel gelijk. Maar nu ook weer met het invullen van de papieren voor het vertrek is de begeleiding vanuit de universiteit hier echt super. Gezamenlijk de formulieren invullen. Oké dit keer moeten we ze wel zelf afleveren maar dat is nou ook weer geen probleem.
Naast dat ik het gewone schoolleven heb gebeurd er eerlijk gezegd niet zo veel. Nu ik nog maar twee weken hier ben kom ik erachter dat ik zo veel meer had willen bezoeken en zien. Zo had ik graag naar Ravensburg willen gaan. Dat is een plaatsje niet zo ver hier vandaan en ja inderdaad van de puzzels en het schilderen op nummer. Daarnaast zit hier ook een archeologisch museum op nog geen 10 minuten van kamer dus daar schiet ik misschien nog wel even langs. Maar goed, ik kan wel zeggen dat de tijd echt voorbij gevlogen is hier.
En niet alleen de tijd hier maar tijd in het algemeen. En misschien is het een beetje te…. Na ja hoe zeg je dat nou te sentimenteel. Maar dat is dan maar zo. Vandaag ben ik alweer een week en 1 dag 22. En als je je dan bedenkt wat je in die 22 jaar allemaal meegemaakt hebt dan besef je dat de tijd enorm snel gaat. Sneller dan dat je soms zelf zou willen. Toen je klein was wilde je alleen maar groter worden en nu? Pff nu zijn er af en toe momenten dat ik gewoon weer een klein meisje wil zijn die haar eigen kleine problemen heeft die nu totaal onbenullig zijn. Je niet druk hoeven maken over tentamens over wat je verder allemaal wel niet moet doen. Nee je druk maken over wie er wel en wie er niet met je wil spelen. Maar ja die tijd ligt al weer even achter mij.
Op mijn verjaardag was het voor het eerst dat ik niet bij mijn familie thuis was. En hoewel ik het heel zwaar had verwacht viel het wel mee. Op de uni kreeg ik veel felicitaties en ook via facebook. En natuurlijk via een aantal kaarten die naar hier gestuurd waren. Bij de kaart van Sietske zat een onwijs leuk cadeautje. Een zelf gemaakte slinger met foto’s. In de avond heb ik met een aantal meiden van de septemberkurs gezellig gegeten. Daarna ben ik met twee van hen naar een feest gegaan. Het was daar echt heel gezellig en ook daar nog veel felicitaties gehad. Kortom ondanks dat ik niet thuis was heb ik een topdag gehad. Op zaterdag heb ik niet echt veel gedaan.
Op zondag moest ik een presentatie afmaken die ik dinsdag had. En toen was het maandagochtend. Ik voelde mij absoluut niet lekker en ben thuis gebleven. Dinsdag voelde ik mij nog steeds niet beter en ben alleen voor de presentatie naar de uni gegaan. Woensdag en donderdag ben ik standaard thuis dus dat kwam goed uit. In overleg met mam besloten om vrijdag ook nog maar thuis te blijven.
En daar zit ik dan nu op zaterdag. Het is enorm maf om te beseffen dat ik nog maar twee lesweken hier heb en dat morgen over twee weken mijn ouders al weer hierheen komen. Zoals ik al zei de tijd is enorm snel gegaan.
Ondanks dat er momenten waren waarop ik het moeilijk had, geloof me als je niet lekker bent wil je gewoon verzorgd worden door je moeder, heb ik geen moment spijt gehad dat ik dit avontuur aan ben gegaan. En iedereen die ooit zo’n kans krijgt kan ik aanraden die met beiden handen aan te grijpen. Het is niet alleen een kans om een andere cultuur te ontdekken en vakken te volgen die je normaal niet zou volgen maar ook een kans om meer over jezelf te leren. Soms blijk je tot meer in staat te zijn dan je zelf denkt. Het drukt je met de neus op een aantal feiten. Jammer dat je ziek bent maar je moet toch je boodschappen doen. En ook een meer praktisch punt. Je leert veel beter op je geld te letten. Niet dat ik thuis iemand was die veel geld over de bank smeet hoor! Maar ik pak hier in de supermarkt niet een a-merk maar het huisproduct. Dat scheelt onwijs veel geld waardoor je een andere keer meer geld uit kan geven aan bijvoorbeeld, almdudler of sushi. Of je gaat een keertje ergens eten. Kortom het is voor mij een groot leerproces geweest.
En natuurlijk mis ik de mensen thuis. Mijn ouders, zusje, oma, andere familie, vrienden en buren. Gisteren vertelde mijn buurmeisje Lotte via skype dat ze volgende week mag proefzwemmen voor haar a-diploma en als alles goed gaat die week daarna echt mag afzwemmen. Ik ben super trots op haar. Maar het mooiste van dat gesprek vond ik iets anders wat ze zei. Ze stak twee duimen op en zei toen dat dit voor mij waren omdat ze vindt dat ik het hier zo goed doe. Hoe lief is dat!
Ja er zijn hier veel mensen die nog een halfjaar blijven en alhoewel ik begrijp waarom ben ik blij dat ik weer naar huis mag straks. Wel met een heleboel ervaringen en kennis rijker. En naast ervaringen en kennis ook met meer zekerheden , ideeën en ook wel dromen.
Ik weet nu heel zeker dat ik de kant van veiligheid op wil. En ik wil heel graag een keer een lange vakantie houden en dan rondom de Bodensee gaan rijden. Via Duitsland naar Oostenrijk, dan afzakken naar Liechtenstein, aangezien dat vlakbij is, en dan tenslotte via de Zwitserse kant van de Bodensee eindigen in het prachtige Konstanz. Ik weet zeker dat als mijn plannen en ideeën uitkomen zoals ik het wil het straks op maandag 17 februari geen vaarwel is naar deze mooie stad maar een tot ziens.
Afhankelijk van de drukte met papers probeer ik nog de komende twee weekenden blogs te schrijven. En als ik thuis ben volgt nog een laatste blog, een soort samenvatting en terugblik.
Tot over iets meer dan twee weken!